Verslag van Guido Blankenstein.
Op vrijdagavond 23 mei werd de laatste ronde in de RSR hoofdklasse gespeeld.
Alle teams speelden op dezelfde avond, maar wel op de verschillende locaties van de thuisclubs. Fianchetto 1 speelde uit in het centrum van Rotterdam tegen RSR Ivoren Toren 1. Theoretisch hadden we nog een kleine kans om kampioen te worden, maar daarvoor moesten wij winnen en koploper Charlois Europoort verliezen van Messemaker. Dat eerste gebeurde, dat tweede helaas niet, de felicitaties zijn dus voor kampioen Charlois Europoort! Met een tweede plaats en het grootste aantal bordpunten mogen we spreken van een geslaagd seizoen.Het verloop van de wedstrijd was als volgt:
Het eerste punt viel op bord 8, waar Guido (zwart) met een
koningsaanval op de witte damevleugel de tegenstander onder zware druk zette,
leidend tot mat (na een blunder van wit in een volgens de computer niet meer
houdbare stelling).
Het volgende (minus) punt viel op bord 4, waar John (zwart) onder
de voet werd gelopen na een thematische maar mooie opstoot e5-e6! van de
tegenstandster. Het geven van de kwaliteit mocht niet meer baten bij de slechte
stelling van de zwarte koning.
Twee remises volgden op bord 5 bij Paul (wit) en op bord 6
bij Hans (zwart). Na Dame ruil bereikte Paul een eindspel van goed paard tegen niet
zo goede (maar waarschijnlijk nog net voldoende invloed uitoefenende) loper,
waar het punt snel werd gedeeld. Hans speelde een eindspel van 2 torens + paard
(tegenstander) tegen 2 torens + loper (Hans), waarin de tegenstander het nog
eventjes probeerde maar niet verder kwam dan remise.
Tussenstand 2-2, maar de overige borden zagen er niet
ongunstig uit voor Fianchetto.
Op bord 7 had Kees (wit) na een actieve opstoot d4-d5 in het
centrum een toren op a1 gegeven tegen de zwartveldige zwarte loper op g7,
waar hij wonderlijk genoeg compensatie voor kreeg in de vorm van beheersing van
de witte velden (vooral e6 en f7) rond de zwarte koning, in welke
richting vervolgens een wit paard werd gestuurd. Toen de kwaliteit terug
gewonnen was, stond wit werkelijk beter en was ik er zeker van dat Kees deze
stelling zou gaan winnen. Lang leek het ook zo te zijn en klein materiaal werd stelselmatig
buitgemaakt. Helaas gooide een laatste tactische verrassing c.q. truc van de zich
taai verdedigende tegenstander (een dreigende “royal fork”, dat is een paardvork
op dame en koning) heel veel roet en gal in het eten en moest Kees onverdiend
en teleurgesteld opgeven.
Op bord 2 had Michiel (zwart) na een opstoot op de
koningsvleugel een stuk tegen drie pionnen buitgemaakt. Wit had twee paarden
die werkelijk heel keurig en broederlijk naast elkaar op e2 en d2 stonden,
kijkend richting hun eigen onderste rij. Ik vind het altijd heel mooi om te
zien hoe schakers hun paarden positioneren op het bord, vaak kijken ze recht vooruit,
soms beide naar links of rechts, soms eentje links en eentje rechts, etc., u
zou er in het vervolg eens op moeten letten! Afijn, zwart had naast het extra
stuk ook het loperpaar, waarmee de witte stelling na Dame ruil flink onder druk
werd gezet, uiteindelijk leidend tot winst.
De laatste speler die klaar was met zijn partij was Erik
(wit) op bord 3. Hij speelde tegen een sterke jonge tegenstander en bemachtigde
het loperpaar. Na veel gemanoeuvreer leidde dat tot een toreneindspel waarin
wit enkele voordelen had: extra pion, actieve koning, en enkele zwakke zwarte
pionnen op de koningsvleugel (met eventuele ingangswegen voor de witte koning).
Nu is van toreneindspelen bekend dat ze moeilijk te spelen, laat staan te
winnen, zijn maar Erik is een sterke eindspelspeler en langzaam werden
vorderingen gemaakt. De tegenstander probeerde alles om wit van het volle punt
op de tegenoverliggende oever van de complicaties te houden, maar Erik bouwde kundig
een brug (Lucena positie) en won.
De Fianchetto speler die op bord 1 als één-na-laatste klaar
was deze avond, en toch wel speciale aandacht verdient, was Martin (wit). Zwart
speelde een soort Egel-opstelling op de onderste drie rijen en wit had ruimte
in het centrum. Heel lang werd er niets geruild en bleef de stelling erg
interessant en gecompliceerd, waarbij wit de ruimte en de druk behield. Een
groot voordeel was dat de tegenstander langzaam door zijn tijd heen begon te
raken, waardoor het spelen van deze gecompliceerde stelling erg moeilijk, als
niet vrijwel onmogelijk, werd. Toen de stelling opende kon Martin derhalve
materiaal winnen. De tegenstander verdedigde zich nog lang maar de partij werd
resoluut maar beheerst tot winst gespeeld door Martin.
Met deze laatste winst is Martin dit seizoen topscoorder
van de RSB hoofdklasse met de perfecte score van 7 uit 7 en een grootmeesterwaardige
TPR van 2517 !
Dat verdient toch wel een flink applaus, chapeau Martin en
gefeliciteerd!
Einduitslag RSR Ivoren Toren 1 – Fianchetto 1 : 3 - 5 (klik hier onder)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten